ادبیات تطبیقی تازه تلاشی برای ابهام زدایی از مفاهیم مرتبط است
به گزارش وبلاگ مویک، به گزارش خبرنگار خبرنگاران ، ادبیات تطبیقی به صورتی که پیش تر درک می شد دیگر وجود ندارد با اینکه همچنان گروه ها یا حداقل مراکز ادبیات تطبیقی در دانشگاه های معتبرتر اروپا و آمریکای شمالی وجود دارند، اما تغییرات اعمال شده در برنامه های آموزشی که بنیان گذاران ادبیات تطبیقی، یعنی لئو اشپیتزر، اریش آورباخ، و رنه وِلک در میانه قرن بیستم تنظیم کردند چنان بنیادین بوده که اثری از ادبیات تطبیقی باقی نمانده است.
از اوایل دهه 1990 در آمریکا، و بعدها در اروپا، بحث های جنجالی و پرشوری درباره موضوع و روش های ادبیات تطبیقی درگرفته و این واقعیت که ادبیات دیگر یگانه موضوع مطالعه یا موضوع مرجح در ادبیات تطبیقی تازه نیست، موجب شده بسیاری از تطبیق گران به این نتیجه برسند که ادبیات تطبیقی درگیر جدی ترین بحران تاریخ خود شده است.
اگرچه تطبیق گران آمریکایی در ابتدای قرن بیستم بحران ادبیات تطبیقی را مطرح کردند، همچنان کسانی هستند که چنین تشخیصی را نادرست می دانند.
آدریانا مارچتیچ در کتاب پس از ادبیات تطبیقی تاریخچه مطالعات ادبی تطبیقی را به شکلی آکادمیک و علمی آنالیز نموده، مهم ترین مفاهیمِ این حوزه را شرح داده و دیدگاه های مهم ترین نویسندگان و نظریه پردازان را معرفی و واکاوی نموده است.
انتشارات مروارید اخیرا پس از ادبیات تطبیقی را با ترجمه مسعود فرهمند و پگاه فرهمند در 247 صفحه و بهای 155 هزار تومان منتشر نموده است.
منبع: ایبنا - خبرگزاری کتاب ایران